Gisteren en eergisteren met de administratie begonnen...en nog niet klaar pff wat een werk. Vol goede moed begon ik met het verzamelen van openstaande facturen. Overal lag wel iets, niet bepaald handig, dus ik snap wel waarom mijn man een vaste plek voor de administratie en een goed overzicht wil hebben. Toen ik het een en ander had gevonden, lag er een brief van de Belastingdienst tussen. Dit was niet een brief in een blauwe envelop, die normaal er meteen bovenuit springt, maar een witte envelop van de toeslagen. Oeps, vergeten me aan de betaaltermijnen van de betalingsregeling te houden. Ik had een achterstand opgelopen (€ 77,-) en daarnaast stond het bedrag van deze maand (€55,-) open. Dit was niet goed, maar ik durfde eigenlijk ook niet naar de Belastingdienst te bellen. Bang voor wat er gezegd zou worden en wat die meneer of mevrouw wel niet van mij zou denken. Na 10 minuten staren, nog eens staren, een thee en een stukje chocolade later... Had ik alle moed bij elkaar geraapt en ben ik gaan bellen. Ik had al weer bijna opgegeven, toen ik het bericht hoorde dat de wachttijd langer duurde dan normaal. Tjonge, wat schaamde ik me. Er gingen allerlei gedachten door me heen. Waarom heb ik me gewoon niet iedere maand aan de betalingsregeling gehouden, wat zou er nog meer openstaan, waarom heb ik van onze financiën zo'n rotzooi gemaakt... Goedemorgen Belastingdienst met... hoorde ik aan de andere kant, en toen stopte het denken, gooide ik mijn schaamte aan de kant en begon ik op mijn zakelijkste toon uit te leggen wat ik graag wilde. Wat ik wilde weten? Nou, ik wilde graag weten hoeveel er nog openstond van deze aanslag en of er misschien nog andere posten openstonden. Mevrouw Derkx, als u het goed vindt zet ik u even in de wacht en ga ik nakijken wat er nog openstaat van deze toeslag. Prima, zei ik zenuwachtig. Snel kwam ze terug en gaf ze aan dat er nu nog een bedrag van €610,- openstond, maar dat ik wel zo snel mogelijk de achterstand moest gaan betalen. Oke, dat ga ik doen. Dit viel nog mee, zei ik tegen mezelf. Maar toen kwam het, verder staat er nog een bedrag van €2250,- en een bedrag van €2100,- in het scherm, maar ik kan niet zien of dit al is voldaan. Mijn hoofd begon te ratelen, nee dit kan niet meer openstaan, zei mijn verstand, aan de andere kant was ik niet zo zeker, want mijn financiën zijn een puinhoop. Wat ik u kan adviseren is het volgende. U kunt het beste een overzicht van de openstaande en terugvorderende bedragen bij ons opvragen en dan wordt dit voor u uitgezocht. Ik gaf aan dat ik eigenlijk wel erg geschrokken was van de bedragen. De medewerkster toonde begrip en vroeg of ik even tijd had, dan wilde ze het ook nu wel voor mij uitrekenen. Heel graag, zei ik bijna smekend. Een tijdje later bleek dat deze bedragen waren voldaan. Ik hing met een gerust gevoel de telefoon op. Jeetje, dit gevoel nooit meer. Ik heb meteen het bedrag overgemaakt.
Dochter gaat nu slapen, dus ik grijp deze gelegenheid aan om verder te gaan met het ordenen van de administratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten